Tufo Speedero review

Hierbij een review van de Tufo Speedero gravelbanden door Tom Van Hout, waarvoor dank.

“Ze komen uit Tsjechië, zijn vooral in veldritmiddens bekend, en bestaan nu ook in een 40mm tubeless graveluitvoering: Tufo gravelbanden. De Tsjechische fabrikant biedt twee versies aan: de Speedero en de Thundero. Knullige namen voor soepel en betaalbaar speelgoed. Ik mocht een Speedero setje proefdraaien. Dat is de snelle versie. Anders gezegd: een gravelband met een geconcentreerd noppenprofiel geschikt door droge bospaden, grindwegen, zand- en grasstroken en asfalt.

Het was geen cadeau om de banden te monteren. Een duimblaar later lagen ze op de 700c DT Swiss wielen. Gelukkig liep de tubeless montage een stuk vlotter: beide banden plopten mooi en met het zo geruststellende geluid in de velgrand. Op de weg valt de snelheid en lage rolweerstand op. Op geasfalteerde jaagpaden valt het nauwelijks op dat je met gravelbanden rijdt. Versnellen gaat makkelijk, de banden zijn geluidsarm, rollen zacht en soepel.

Op droge singletracks deed ik het aanvankelijk voorzichtig aan, maar de Speedero banden boezemen vertrouwen in. Een ideale combinatie lijkt me een Thundero vooraan en een Speedero achteraan. Zo'n combinatie (groffer profiel vooraan, sneller profiel achteraan) is in het mountainbiken standaard maar in het gravelsegment nog onbemind.

Tufo adverteert de banden als duurzaam en slijtvast. Het tegenovergestelde zou uiteraard verbazen, maar na een dikke 500km in wisselende omstandigheden, geef ik het Tsjechische merk het voordeel van de twijfel. Ondanks wat ruwer gravelen in Waals-Brabant, is het loopvlak zowel vooraan als achteraan onbeschadigd. En bovendien blijken de banden luchtvast, in tegenstelling tot bv. WTB gravelbanden. Kortom, de Tufo Speedero is een betrouwbare, vergevingsgezinde en betaalbare gravelband voor 700c wielen (een 650b uitvoering is voorlopig niet beschikbaar). Daar staat tegenover dat de achterband na een kleine 300km scheef trok. Eerst dacht ik dat mijn achterwiel een slag had gekregen, maar bij nazicht bleek het aan de band zelf te liggen. Een constructiefout, dixit Erwin.” (
Tom Van Hout)